Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego

Około 200 tys. wiernych pożegnało się z Benedyktem XVI na audiencji generalnej. Na Placu św. Piotra było co najmniej kilkanaście tysięcy Polaków. Papież ostatni raz pozdrowił ich po polsku i podziękował za wsparcie i sympatię.
Ojciec Święty, zwracając się do Polaków, w czasie swojej ostatniej Audiencji Generalnej, powtórzył hasło pielgrzymki do naszej ojczyzny: „Trwajcie mocni w wierze”.

Benedykt XVI na Anioł Pański - Watykan 24.02.2013 r.

„Serdecznie pozdrawiam Polaków. Dziękuję wam za pamięć i dowody bliskości, które otrzymuję od was w tych dniach, a szczególnie za modlitwy. Ewangelia dzisiejsza prowadzi nas na Górę Tabor, gdzie Chrystus odsłonił wobec uczniów blask swego Bóstwa i upewnił, że przez cierpienie i krzyż możemy dojść do chwały zmartwychwstania. Umiejmy dostrzec Jego obecność, chwałę i Bóstwo w życiu Kościoła, w kontemplacji i w codziennych zdarzeniach. Z serca wam błogosławię!”.

W ten sposób Benedykt XVI zwrócił się do Polaków podczas ostatniego w swym pontyfikacie spotkania z wiernymi na Anioł Pański.

Przemówienie pożegnalne na lotnisku. 28 maja 2006 — Kraków-Balice

Panie Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej, Księże Kardynale Metropolito Krakowski, drodzy Kardynałowie i Biskupi, umiłowani Bracia i Siostry!

Nadszedł czas mojego pożegnania z Polską. Przez cztery dni jako pielgrzym wędrowałem po waszej ziemi, odwiedzając miejsca szczególnie ważne dla waszej historycznej i duchowej tożsamości. Warszawa, Jasna Góra, Kraków, Wadowice, Kalwaria Zebrzydowska, Łagiewniki, Oświęcim — ileż treści niesie z sobą każda z tych nazw, jak wiele każde z tych miejsc znaczy dla Polaków!

Słowo do zebranych pod oknem Pałacu Arcybiskupiego. 28 maja 2006 — Kraków

Przed wyjazdem do Oświęcimia Benedykt XVI ukazał się w «papieskim oknie» i powiedział po włosku do kilku tysięcy osób zgromadzonych przy ul. Franciszkańskiej:

Drodzy Przyjaciele!

Chciałbym podziękować wam za przyjaźń, za wiarę, za radość.

Przemówienie podczas spotkania z mieszkańcami miasta. 27 maja 2006 — Wadowice

Umiłowani Bracia i Siostry!

Z wielkim wzruszeniem przybywam do miejsca narodzin mojego wielkiego poprzednika, Sługi Bożego Jana Pawła II, do miasta jego dzieciństwa i młodości. Na szlaku mojego pielgrzymowania jego śladami na polskiej ziemi nie mogło zabraknąć Wadowic. Pragnąłem zatrzymać się w Wadowicach w miejscach, w których budziła się i dojrzewała jego wiara, aby razem z wami modlić się o rychłe wyniesienie go do chwały ołtarzy.

Przemówienie podczas wizyty w sanktuarium. 27 maja 2006—Kalwaria Zebrzydowska

Drodzy Ojcowie Franciszkanie, drodzy Bracia i Siostry!

Podczas pierwszej podróży do Polski Jan Paweł II nawiedził to sanktuarium i swoje przemówienie poświęcił modlitwie. Na koniec powiedział: «I o to proszę, proszę, abyście się za mnie tu modlili, za życia mojego i po śmierci». Dzisiaj chciałem się zatrzymać na moment w kaplicy Matki Bożej i z wdzięcznością pomodlić się za niego, zgodnie z jego prośbą.

Przemówienie podczas spotkania z młodzieżą na Błoniach. 27 maja 2006 — Kraków

Drodzy młodzi Przyjaciele!

Witam was serdecznie! Cieszy mnie wasza obecność. Dziękuję Bogu za to, że spotykam się z waszą nadzwyczajną serdecznością. Wiemy, że «gdzie dwaj albo trzej zgromadzeni są w imię Jezusa, tam On jest pośród nich» (por. Mt 18, 20). A was jest tutaj więcej. Dziękuję za to każdemu i każdej z was. A zatem Jezus jest tutaj. Staje dzisiaj wśród młodzieży polskiej ziemi, by mówić o domu, który nigdy nie runie, bo na skale jest utwierdzony. Tak mówi Ewangelia, której słów wysłuchaliśmy przed chwilą (por. Mt 7, 24-27).

Słowo do zebranych pod oknem Pałacu Arcybiskupiego. 27 maja — Kraków

Drodzy Przyjaciele!

Dziś wieczorem spotkałem się z młodymi zgromadzonymi na Błoniach. To był niezapomniany wieczór świadectwa wiary i woli budowania przyszłości w oparciu o zasady, które Chrystus pozostawił swoim uczniom. Bardzo dziękuję polskiej młodzieży za to świadectwo. Wpisuje się w nie również wasza obecność na Franciszkańskiej.

Słowo do zebranych pod oknem Pałacu Arcybiskupiego. 26 maja 2006 — Kraków

Drodzy Bracia i Siostry!

Zgodnie z tradycją, jaka powstała podczas pobytów Jana Pawła II w Krakowie, zgromadziliście się przed siedzibą arcybiskupów, aby pozdrowić Papieża. Dziękuję wam za tę obecność i za serdeczne przyjęcie.
Wiem, że każdego drugiego dnia miesiąca w godzinie śmierci mojego umiłowanego Poprzednika schodzicie się tu, aby go wspominać i modlić się o wyniesienie go do chwały ołtarzy.

Przemówienie powitalne na lotnisku. 25 maja 2006 — Warszawa

Panie Prezydencie, szanowni Panowie i Panie, wielebni Kardynałowie i Bracia w biskupstwie, drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!
Cieszę się, że mogę dzisiaj być pośród was na ziemi Rzeczypospolitej Polskiej. Bardzo pragnąłem tej wizyty w kraju i pośród ludu, z którego wywodził się mój umiłowany poprzednik, Sługa Boży Jan Paweł II.